ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΜΠΛΟΚ

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Circus aeruginosus καλαμόκιρκος

Σχινιάς 09/.04/2014

Ο Κίρκος ο χαλκόχρωμος είναι χειμερινός επισκέπτης στην Ελλάδα. Παλαιότερα, όταν οι υγρόροποι ήταν πολλοί περισσότεροι είχε ευρεία κατανομή στην χώρα μας. Σήμερα ένας μικρός πληθυσμός, 50-80 ζευγάρια, αναπαράγεται στην Μακεδονία, την Θράκη, τον Αμβρακικό και την Λήμνο.
Το όνομα «κίρκος» είναι αρχαίο ελληνικό. Επειδή οι αρχαίοι συγγραφείς δεν επινοούσαν ονόματα, φαίνεται ότι αυτό ήταν και το λαϊκό αρχαίο όνομα, το οποίο πιθανώς να σχετίζεται από το γεγονός ότι ο κίρκος κάνει κύκλους στον αέρα σκανάροντας τον χώρο για να βρει τροφή. Κίρκος ήταν και μια λέξη για το κυκλικό σχήμα.
Γράφει ο Αριστοτέλης: «Των δε ιεράκων κράτιστος μεν ο τριόρχης, δεύτερος δ' ο αισάλων, τρίτος ο κίρκος - κίρκος, γαμψώνυχος γαρ ων και ωμοφάγος επιτίθεται και έλκη ποιεί κόπτων.»
Ο κίρκος τρέφεται με μικρά θηλαστικά και πουλιά (υδρόβια και μικρόπουλα). Ζει σε υγρότοπους με καλαμιώνες ή άλλη παρόμοια υδρόφιλη βλάστηση, όπου και φωλιάζει στο έδαφος. Περιλαμβάνεται στο Κόκκινο Βιβλίο των Ζώων της Ελλάδας με τον χαρακτηρισμό Τρωτό (VU).
Επιστημονική ονομασία: Circus aeruginosus, Linnaeus 1758-  Κίρκος ο χαλκόχρωμος.
Λαϊκά ονόματα: λιμνογέρακο, λιμνοκιρκινέζι.
Τεχνητό όνομα: καλαμόκιρκος (από τον βιότοπο που ζει)
Ετυμολογία:
Circus > κίρκος (και κρίκος στην αττική διάλεκτο), το πτηνό αλλά και δακτύλιος, κύκλος = Κίρκος
aeruginosus (λατιν.) = σκουριασμένος χαλκός, χαλκόχρωμος


Σχινιάς 09/.04/2014


Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Coprinus comatus

Άνδρος 24/03/2012
Αυτό που βλέπουμε πάνω από την γη και ονομάζουμε μανιτάρι στην πραγματικότητα είναι ο καρπός με τα σπόρια του (καρπόσωμα) του μύκητα, ο οποίος κάτω από το έδαφος αναπτύσσει πολύπλοκες δομές. 
Ο Κόπρινος ο κομιοφόρος (Coprinus comatus) είναι ένα μανιτάρι μιας μέρας. Το καρπόσωμα βγαίνει από την γη με την κυλινδρική μορφή που φαίνεται στην φωτογραφία, στη συνέχεια υψώνεται και ανοίγει σαν ομπρέλα, μαυρίζει στα κάτω μέρος με τα ελάσματα, αρχίζει να λιώνει και να υγροποιείται πολύ γρήγορα, δίνοντας την εντύπωση ότι είναι μελάνι που στάζει .
Ο Κόπρινος ο κομιοφόρος καρποφορεί σχεδόν όλο τον χρόνο (εκτός από τον χειμώνα) σε λιβάδια, δάση, ξέφωτα και χωράφια και, ενίοτε, στο γρασίδι των πόλεων
Επιστημονική ονομασία: Coprinus comatus (O.F.Mull.) Pers. (1797)
Κοινές ονομασίες: κοπρίνος ο κομήτης, κοπρομανίτης, μαΐτης, καλαμάρι, γκαμηλάρι, κατουρλίτης.
Ετυμολογία:
Coprinus < κόπρινος < κόπρος ==> επειδή πολλά είδη του αναπτύσσονται συνήθως σε κοπριά.
comatus    < κόμη (περιποιημένα μαλλιά κεφαλής) < κομώ περιποιούμαι & κομμώ περιποιούμαι τα μαλλιά της κεφαλής (εξ ου και κομμωτής) ==> αναφορά στα λέπια που δίνουν στο καρπόσωμα την όψη κόμης = κομιοφόρος, τριχωτός (που φέρει κόμη).



Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Pholiota sp.

Πάρνηθα 11/10/2014

Η Φολιώτα [Pholiota sp., (Fr.) P.Kumm. 1871] καρποφορεί καλοκαίρι και φθινόπωρο, συνήθως ομαδικά, σε πρέμνα, κομμένους ή πεσμένους κορμούς, κλώνους κωνοφόρων.
Ετυμολογία:
Pholiota > φολίς (φολίδος) + ους (ωτός) ==> από την παρουσία κλιμακωτών φολίδων στο καρπόσωμα = Φολιώτα.


Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Τα κολχικά της Ελλάδας video

Τα κολχικά έχουν αρχίσει να ανθίζουν από τον Αύγουστο. Είναι φυτά δηλητηριώδη, γι' αυτό και προειδοποιούν με τα άνθη τους που φέρνουν έντονα χρώματα και σχέδια. Το βίντεο που ακολουθεί παρουσιάζει όλα τα κολχικά της Ελλάδας.





Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

Clanga clanga (Aquila clanga) - στικταετός


Σχινιάς 27/11/2009

Ο κλαγγός είναι ένας αετός που είναι χειμερινός επισκέπτης στην Ελλάδα. Ξεχειμωνιάζει από Οκτώβριο μέχρι Μάρτιο στους υγρότοπους της Βόρειας και Κεντρικής Ελλάδας (Έβρος, Κερκίνη, Νέστος, Αμβρακικός) και πολύ σπάνια παρατηρείται σε νοτιότερες περιοχές. Μια από από αυτές είναι ο υγρότοπος του Σχινιά στην Αττική, όπου έχουν παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια 2-3 άτομα.
Ο αριθμός αυτών των αετών που ξεχειμωνιάζουν στην Ελλάδα είναι 70-80 άτομα, που στην πλειοψηφία τους είναι νεαρά πουλιά. Πρόκειται για το 50% του πληθυσμού που διαχειμάζει στα Βαλκάνια (πλην Τουρκίας).
Περιλαμβάνεται στο «Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας», λόγω του μικρού και κυμαινόμενου πληθυσμού του.
Επιστημονική ονομασία: Clanga clanga (Pallas, 1811)
Λαϊκή ονομασία: κράχτης.
Τεχνητό όνομα: κραυγαετός (Κανέλλης) & στικταετός (Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, κατ' αντιγραφήν της αγγλικής ονομασίας (Great Spotted Eagle) που δίνει έμφαση στο κληλιδωτό πτέρωμα κυρίως των νεαρών ατόμων).
Ετυμολογία:
clanga < κλαγξ (σε χρήση μόνο η δοτική: «κλαγγί») κραυγή, άναρθρη φωνή, μεταλλικός θόρυβος (βλ. «κλαγγή των όπλων» < κλάγγω, κραυγάζω ==> αναφορά στην κραυγή του πτηνού = κλαγγός.




Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Sturnus vulgaris ψαρόνι

Τουρκοβούνια 05/02/2011

Το ψαρόνι είναι κοινό πουλί που πετάει σε κοπάδια. Τον χειμώνα εμφανίζεται συχνά στην Αθήνα, ιδιαίτερα όταν ο καιρός είναι κρύος, οπότε μπορεί να το δούμε να σχηματίζει τεράστια σμήνη. Ζωηρό, φιλόνικο και φλύαρο πουλί. Τόσο φλύαρο ώστε να μιμείται συχνά τις φωνές άλλων πουλιών. Το κοινό του όνομα «ψαρόνι» οφείλεται στο πτέρωμά του που θυμίζει χρωματισμό ψαριού


Κυριακή 17 Αυγούστου 2014

Emberiza caesia φρυγανοτσίχλονο

Πεντέλη 16/05/2010

To φρυγανοτσίχλονο (Emberiza caesia) φωλιάζει από τα 500 μέτρα και ψηλότερα σε αραιούς φρυγανότοπους.

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

Grus grus γερανός

 Ωρωπός 07/02/2011 Oropos

Ο γερανός είναι πολύ σπάνιος χειμερινός επισκέπτης στην Ελλάδα και εξαιρετικά σπάνιος στην Αττική.

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

Pica pica καρακάξα

Τουρκοβούνια 09/11/2012
Εύκολα αναγνωρίσμη η καρακάξα, εισχωρεί πλέον και μέσα στην πόλη. Στην κάτω εικόνα φαίνεται η θέση της φωτογράφησης, Το κοινό της όνομα καρακάξας προέρχεται από τη φωνή της, που είναι είνα δυνατό και γρήγορο «ρακ-ρακ-ραξ».



Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Pagurus Bernhardus ερημίτης κάβουρας στην Βουλιαγμένη

Βουλιαγμένη 08/06/2009
photo (c) Βασίλης Κουλουμπέρης

Ο ερημίτης κάβουρας δεν έχει κάποια προστασία για τη κοιλιά του κι αναγκάζεται να βρίσκει καταφύγιο σε κενά όστρακα. Όπως αυτός από τα λιμανάκια της Βουλιαγμένης. που σέρνει πίσω του το όστρακο - καταφύγιο.

Γύλοι και σπάροι σε γεύμα στον βυθό

Αίγινα 04/08/2011
photo (c) Ρένα Καρακατσάνη