ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΜΠΛΟΚ

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Καλαμόκιρκοι (Circus aeruginosus) μασκαράδες ή τραβεστί

υγρότοπος Σχινιά 25/04/2011 Αττική

Ο καλαμόκιρκος είναι συχνός χειμερινός επισκέπτης στην Ελλάδα. Είναι ο μεγαλύτερος από τους κίρκους και βιότοπός του είναι οι υγρότοποι με πυκνούς καλαμιώνες. Ο καλαμόκιρκος πρωταγωνιστεί σε μια ιστορία μασκαράδων (ή τραβεστί, αν προτιμάτε) που δημοσιεύθηκε στο Biology Letters, μια επιθεώρηση της Βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας. Οι αρσενικοί καλαμόκιρκοι αρκετές φορές ντύνονται το φτέρωμα του θηλυκών για να αποφύγουν τον σεξουαλικό ανατγωνισμό και  κι έτσι να αποκτήσουν πλεονέκτημα και να ζευγαρώσουν μαζί τους, πιο εύκολα από τους μη μεταμφιεσμένους αρσενικούς.

Η παραπάνω διαπίστωση βασίζεται σε μία νέα, ισπανική μελέτη, η οποία ερεύνησε τους καλαμόκιρκους που ζουν σε υδροβιότοπους της κεντροδυτικής Γαλλίας. Οι περισσότεροι αρσενικοί καλαμόκιρκοι είναι γκρίζοι, ωστόσο περισσότεροι από ένας στους τρεις φέρουν μόνιμο φτέρωμα που μιμείται τα χρώματα των θηλυκών, τα οποία είναι καφέ με άσπρο κεφάλι και ώμους. Παρά τη μεταμφίεσή τους, πολλά από αυτά τα αρσενικά καταφέρνουν να ζευγαρώσουν και να αποκτήσουν απογόνους.

Σε μια προσπάθεια να ερμηνεύσουν αυτό το ασυνήθιστο μασκαριλίκι (παρενδυσία), οι Ισπανοί ερευνητές τοποθέτησαν κοντά σε 36 φωλιές ομοιώματα τυπικών αρσενικών, τυπικών θηλυκών ή  αρσενικών-«μασκαράδων».

Οι παρατηρήσεις έδειξαν ότι τα αρσενικά που ζούσαν στις φωλιές και ήθελαν να υπερασπιστούν το χώρο τους ήταν τρεις φορές πιθανότερο να επιτεθούν στα ομοιώματα των τυπικών αρσενικών, σε σχέση με τα άλλα δύο.

Ακόμα πιο εντυπωσιακή ήταν η συμπεριφορά των αρσενικών-«μασκαράδων» που είχαν ήδη ζευγαρώσει με θηλυκά και βρίσκονταν στις φωλιές τους: Σε μια έκρηξη «γυναικείας» ζήλιας, επιτίθεντο στα ομοιώματα θηλυκών δύο φορές συχνότερα από ό,τι επιτίθεντο στα ομοιώματα αρσενικών.

Οι ερευνητές θεωρούν ότι τα μεταμφιεσμένα αρσενικά κερδίζουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, αφού μπορούν να τρέφονται σε ξένες περιοχές και να πλησιάζουν τα θηλυκά χωρίς να δέχονται επιθέσεις από τα τυπικά αρσενικά.

Γιατί όμως τα τυπικά αρσενικά ανέχονται αυτό το κόλπο; Μια από τις πιθανές εξηγήσεις είναι ότι τα τυπικά αρσενικά ωφελούνται από τους μη επιθετικούς γείτονες, αφού δεν χρειάζεται να δαπανούν ενέργεια για καβγάδες. Επιπλέον, μπορεί να έχουν την ευκαιρία για «εξωσυζυγικό» ζευγάρωμα με τις συντρόφους των μεταμφιεσμένων αρσενικών. Η έρευνα δημοσιεύεται από την ομάδα της Όντρεϊ Στρενάλσκι του Instituto de Investigacion en Recursos Cingeticos της Ισπανίας.


υγρότοπος Σχινιά 25/04/2011 Αττική

υγρότοπος Σχινιά 25/04/2011 Αττική

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Laudakia stellio (Agama stelio)

Σύμη 25/03/2011 Symi
photo (c) Zissis Antonopoulos Ζήσης Αντωνόπουλος

Η εμφάνισή του και ειδικά η ουρά του θυμίζει κροκόδειλο, γι’ αυτό και η λαϊκή του ονομασία στην Ελλάδα είναι «κροκοδειλάκι». Το παρατηρούμε συχνά το καλοκαίρι σε πολλά νησιά του Αιγαίου, ακόμα και στη Μύκονο. Το μυστικό όμως είναι ότι ζει και στη Θεσσαλονίκη, στα περίχωρα της πόλης. Το επιστημονικό όνομα αυτής της σαύρας του Αιγαίου είναι Laudakia stellio (παλιότερα: Agama stellio).
Παρά την άγρια εμφάνισή του το κροκοδειλάκι του Αιγαίου είναι ένα άκακο εντομοφάγο ερπετό, που το μήκος του φτάνει τα 30 εκατοστά. Ο βιότοπος της είναι οι βραχώδεις περιοχές. Στο φυσικό του περιβάλλον είναι άτολμο και στην ανθρώπινη παρουσία κρύβεται γρήγορα σε σχισμές βράχων ή σε τρύπες που έχουν για φωλιές άλλα ζώα. Προσαρμόζεται όμως εύκολα στην αιχμαλωσία, γι’ αυτό και έχει γίνει αντικείμενο εμπορίου. 
Ζευγαρώνει Μάρτιο και Απρίλιο. Τα θηλυκά γεννάνε από τον Ιούνιο δύο με τρεις φορές το καλοκαίρι 6-8 αυγά, που εκκολάπτονται Αύγουστο  και Σεπτέμβριο.
Το κροκοδειλάκι χωρίζεται σε υποείδη που ζουν σε Ελλάδα, Κύπρο, Αίγυπτο, Τουρκία, Ισραήλ, Συρία, Ιορδανία, Λίβανο, έρημο του Σινά, Σαουδική Αραβία και Ιράκ. Στην Ελλάδα το συναντάμε στη Θεσαλονίκη, Κέρκυρα, Παξούς, Σποράδες, Ρόδο, Κω, Λέσβο, Νάξο, Μύκονο, Δήλο, Πάρο, Αντίπαρο, Λέσβο και άλλα νησιά του Αιγαίου. Σε ορισμένες περιοχές, όπως στην Θεσσαλονίκη και την Κέρκυρα, τα κροκοδειλάκια είναι αποτέλεσμα εισαγωγής.

Σάμος 23/05/2009 Samos
photo (c) Yiorgos Fakas Γιώργος Φάκας


Ρόδος 02/10/2006 Rodos
photo (c) V. Papiomitoglou Βαγγέλης Παπιομύτογλου




Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Ardeola ralloides κρυπτοτσικνιάς

Κερκίνη 06/06/2010 Kerkini

Ο κρυπτοτσικνιάς (Ardeola ralloides) είναι ένας κοντόχοντρος ερωδιός με χοντρό λαιμό, ξανθοκόκκινο πτέρωμα, λευκές φτερούγες και μακρύ λοφίο. Είναι καλοκαιρινός επισκέπτης και αναπαράγεται κρυμμένος σε καλαμιώνες υγρότοπων. Τρέφεται με ψάρια και αμφίβια, όπως το πουλί της κάτω φωτογραφίας που έχει καρφώσει με το ράμφος του έναν βάτραχο.

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Λιμνοθάλασσα Κορισσίων

Κέρκυρα 10/10/2010 Corfu

Βρίσκεται στις νοτιοδυτικές ακτές της Κέρκυρας. Στις αμμώδεις παραλίες υπάρχει το μοναδικό δάσος αγριόκεδρων του νησιού. Οι πετρόμορφες αμμοθίνες συμβάλουν στην ιδιαιτερότητα του τοπίου. Είναι ο σημαντικότερος υγρότοπος του νησιού με μεγάλη αξία για τη διατήρηση και προστασία της αυτοφυούς χλωρίδας, της πανίδας και των ερπετών της Κέρκυρας. Ξεχωρίζουν η χερσαία χελώνα Testudo hermanni, οι νεροχελώνες Emys orbicularis και Mauremys caspica, τα πολύ σπάνια ψάρια των υφάλμυρων νερών Aphanius fasciatus (γούργος ή ζαχαριάς) και Valencia hispanica και η σπάνια πεταλούδα Callimorpha quadripunctata. Εδώ φωλιάζουν τα πουλιά Νανογλάρονο (Sterna albifrons), Μικροτσικνιάς (Ixobrychus minutes) και Θαλασσοσφυριχτής (Charadrius alexandrines). Στην περίοδο της αποδημίας παρατηρούνται κρυπτοτσικνιάδες (Ardeola ralloides), λευκοτσικνιάδες (Egretta garzetta), καλαμοκανάδες (Himantopus himantopus), νεροχελίδονα (Glareola pratincola).