Η υδρολογία της Πεντέλης είναι η πιο ενδιαφέρουσα της Αττικής. Από την δυτική πλευρά της Πεντέλης πηγάζει ο Κηφισός (στο Κεφαλάρι της Κηφισιάς), ο Ποδονίφτης, το «Ρέμα Χαλανδρίου». Στην ανατολική της πλευρά τα πλούσια υπόγεια νερά βρίσκουν διέξοδο κοντά στη Νέα Μάκρη. Και, βέβαια, έχει τον διπλό καταρράκτη της στον Βαλανάρη.
Ο Βαλανάρης είναι ένα ρέμα συνεχούς ροής, που ξεκινάει από το βυζαντινό μοναστήρι του Αγίου Νικολάου Καλυσίων (ΝΔ πλευρά) και καταλήγει στη Ραφήνα. Έχει μήκος 20 χιλιόμετρα, περνάει από τους δήμους Γέρακα, Ανθούσας, Παλλήνης, Πικερμίου, Σπάτων, Ραφήνας και, ανάλογα την περιοχή λέγεται και Μεγάλο Ρέμα, Βαθύρεμα, Λυκόρεμα, Ρέμα Ραφήνας. Στο Μεγάλο Ρέμα του Πικερμίου έχουν ανακαλυφθεί απολιθώματα της περίφημης πλειστοκαινικής πανίδας της Αττικής.
Στην φωτογραφία που ακολουθεί του αείμνηστου ορειβάτη, φυσιοδίφη και φωτογράφου Πέτρου Μπρούσαλη φαίνεται ο καταρράκτης της Πεντέλης στο Ντράφι το 1956.
Αμοργός
Επιδημητικό πτηνό.
Βιότοπος:βραχώδεις βουνοπλαγιές, φαράγγια, ερείπια, κάστρα, λατομεία. Τρέφεται κυρίως με έντομα.
Φωλιάζει σε εσοχές βράχων και τοίχων.
Ανάλογα την περιοχή, λαϊκά ονόματα: γαλαζοκότσυφας, γυφτισοπούλα, μέρουλα, πετροκόσυφας, πετροκότσυφας, πετροκότσυφος, τσοπανάκος. Η Ελληνική Ορνθολογική Εταιρεία έχει υιοθετήσει την ονομασία «γαλαζοκότσυφας», από τον χρωματισμό του.
Η επιστημονική ονομασία (Linnaeus, 1758) Monticola solitarius μπορεί να αποδοθεί στα ελληνικά ως «Ορεσίβιος ο μοναχικός».
Στην Ελλάδα συναντάται το υποείδος Monticola solitarius longirostris (Blyth, 1847)
Ετυμολογία
Monticola < mons, -tis όρος, βουνό + colere ζω, κατοικώ, συχνάζω = ορεσίβιος, βουνίσιος.
solitarius < solus μόνος, μοναχικός.
longirostris < longus μακρύς + rostrum ράμφος
Η πεταλούδα «Προστάτις του λιμανιού» (Limenitis reducta, Staudinger, 1901) είναι διαδεδομένη στις μεσογειακές περιοχές της Ευρώπης. Εξαπλώνεται και ανατολικότερα φτάνοντας στα παράλια της Κασπίας Θάλασσας και το Βόρειο Ιράν. Δεν υπάρχει στην Αφρική και στην άκρη νότια της Ιβηρικής Χερσονήσου.
Πετάει από τη στάθμη της θάλασσας μέχρι περίπου τα 1300 μέτρα, προτιμώντας ανοιχτές περιοχές κοντά σε γραμμές δέντρων ή άκρες θάμνων όπου προσκολλάται στο αγιόκλημα (Lonicera sp.), που είναι το κύριο φυτό - ξενιστής του. Είναι ένα θερμόφιλο είδος και πετά κυρίως όταν ο ήλιος λάμπει, προτιμώντας να παραμένει κρυμμένο στην βλάστηση κατά τη διάρκεια των συννεφιασμένων ημερών. Πετάει από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο
Το επιστημονικό όνομα του γένους προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «ο λιμενίτης - η λιμενίτις. Εκτιμάται ότι του δόθηκε το όνομα Limenitis - λιμενίτις, επειδή το δείγμα από το οποίο περιγράφτηκε πορερχόταν από το ιταλικό λιμάνι του Λιβόρνο (Leghorn). Το επίθετό του είναι η λατινική λέξη reducta.
Ετυμολογία:
** Limenitis > (ο) λιμενίτης & (η) λιμενίτις (θεός, προστάτης του λιμανιού, αυτός που ανήκει στο λιμάνι).
** reducta = μικρή, μικροσκοπική.
