Alcedo atthis Αλκυόνη

Δήλεσι 09/01/2014 Βοιωτία

Η Αλκυόνη είναι ένα μικρό ψαροφάγο πουλί με κοντά φτερά, μικρό σώμα, μεγάλο κεφάλι και ράμφος. Ζει σε όχθες λιμνών, ποταμών και ακτών από όπου κατοπτεύει τον χώρο και ξεκινά να βουτήξει για να ψαρέψει. Μεταναστευτικό πουλί, έρχεται στην Ελλάδα για να ξεχειμωνιάσει, όταν τον χειμώνα τα ποτάμια και οι υγρότοποι στην Κεντρκή και Βόρεια Ευρώπη παγώνουν.
Λαϊκά ονόματα: ανακλίδα, βασιλάκης, βασιλάκι, βασιλάκικο, βασιλάκος, βασίλι, βασιλικάδι, βασιλοπούλι, γαλάσι, γιαλάτσι, γιαλοδρόμος, γιαλοπούλι, γιαλουδρόμους, γλαρόνι, θαλασσοπέρδικα, θαλασσοπούλι, θαλασσοχαραχτίδα, μαρτίνι, μπιρπίλι της θάλασσας, νεροπούλι, πασιδόνα, σαρδελοφάγος, τσιμπολόγος, ψαροκιουκιουρέλα, ψαροκλίδα, ψαρολόγι, ψαρολόι, ψαροπούλι, ψαροφάγος.
Επιστημονικό όνομα: Alcedo atthis (Linnaeus, 1758)
Ετυμολογία:
Alcedo < Η λατινική απόδοση του ελληνικού ονόματος «Αλκυών».
atthis < Ατθίς, γυναικείο όνομα, που αναφέρεται σε ποιήματα της Σαπφούς // κόρη τού αυτόχθονος βασιλιά τής Αττικής Κραναού, από την οποία πήρε το όνομα της η Αττική κατά μία εκδοχή.

«Ἡ δ' ἁλκυών ἐστι μὲν οὐ πολλῷ μείζων στρουθοῦ, τὸ δὲ χρῶμα καὶ κυανοῦν ἔχει καὶ χλωρὸν καὶ ὑποπόρφυρον· μεμιγμένως δὲ τοιοῦτον τὸ σῶμα πᾶν καὶ αἱ πτέρυγες καὶ τὰ περὶ τὸν τράχηλον, οὐ χωρὶς ἕκαστον τῶν χρωμάτων· τὸ δὲ ῥύγχος ὑπόχλωρον μέν, μακρὸν δὲ καὶ λεπτόν...
Τὸ δὲ τῶν ὀρνίθων γένος, ὥσπερ εἴρηται, τὸ πλεῖστον περὶ τὸ ἔαρ ποιεῖται καὶ ἀρχομένου τοῦ θέρους τὴν ὀχείαν καὶ τοὺς τόκους, πλὴν ἁλκυόνος. Ἡ δ' ἁλκυὼν τίκτει περὶ τροπὰς τὰς χειμερινάς. Διὸ καὶ καλοῦνται, ὅταν εὐδιειναὶ γένωνται αἱ τροπαί, ἀλκυονίδες ἡμέραι ἑπτὰ μὲν πρὸ τροπῶν, ἑπτὰ δὲ μετὰ τροπάς, καθάπερ καὶ Σιμωνίδης ἐποίησεν ὡς ὁπόταν χειμέριον κατὰ μῆνα πινύσκῃ Ζεὺς ἤματα τεσσαρακαίδεκα, λαθάνεμόν τέ μιν ὥραν καλέουσιν ἐπιχθόνιοι, ἱερὰν παιδοτρόφον ποικίλας ἁλκυόνος. Γίνονται δ' εὐδιειναί, ὅταν συμβῇ νοτίους γίνεσθαι τὰς τροπάς, τῆς Πλειάδος βορείου γενομένης. Λέγεται δ' ἐν ἑπτὰ μὲν ἡμέραις ποιεῖσθαι τὴν νεοττιάν, ἐν δὲ ταῖς λοιπαῖς ἑπτὰ ἡμέραις τίκτειν καὶ ἐκτρέφειν τὰ νεόττια. Περὶ μὲν οὖν τοὺς ἐνταῦθα τόπους οὐκ ἀεὶ συμβαίνει γίνεσθαι ἁλκυονίδας ἡμέρας περὶ τὰς τροπάς, ἐν δὲ τῷ Σικελικῷ πελάγει σχεδὸν ἀεί. Τίκτει δ' ἡ ἁλκυὼν περὶ πέντε ᾠά.» (Αριστοτέλης)